หนังสามสัญชาติที่เล่าถึงชีวิต เคนจิ ชายหนุ่มญี่ปุ่นที่ทำงานในกรุงเทพผู้หมกมุ่นอยู่กับการฆ่าตัวตาย และน้อยหญิงสาวขายบริการ ที่ฆ่าน้องสาวโดยไม่ได้ตั้งใจ ทั้งคู่บังเอิญมาพบกันในคืนหนึ่ง เรื่องราวรักน้อยนิดมหาศาลจึงเริ่มก่อตัวขึ้นตั้งแต่ในวันนั้น
ในแวดวงผู้กำกับไทยที่เราคิดว่าทำหนังได้ลึกและกินใจมากที่สุดคงต้องยกให้ เป็นเอก รัตนเรือง หนังเรื่องนี้ต้องยกให้เป็นหนึ่งเรื่องที่บอกความเป็นตัวตนของเขาได้มากที่สุด เป็นผลงานการกำกับเรื่องที่ 4 ของเขา ซึ่งได้สองพี่น้อง พลอย เฌอมาลย์ บุญยศักดิ์ และ สินิทรา บุญยศักดิ์ สองพี่น้องในชีวิตจริง มาเล่าเรื่องราวการค้นหาความหมายของการมีชีวิตอยู่ แถมยังได้ ทาดาโนบุ อาซาโน่ นักแสดงชาวญี่ปุ่นฝีมืออจัดจ้านมาร่วมแสดงด้วย เรื่องนี้ยังได้ ปราบดา หยุ่น นักเขียนเจ้าของรางวัลซีไรท์มากประสบการณ์มาเขียนบทให้ และถ่ายทอดเรื่องราวโดย คริสโตเฟอร์ ดอยด์ ช่างภาพฝีมือเยี่ยมที่เคยร่วมงานกับ “หว่องกาไว” มาร่วมถ่ายทอดความรักที่น้อยนิดมหาศาลของตัวละครอีกด้วย อย่างที่จั่วหัวไว้ว่าหนังเรื่องนี้เป็นผลงานร่วมกันถึง 3 สัญชาติเลยทีเดียว แค่ชื่อคนสร้าง เขียนบท และช่างภาพก็ว่าสุดจะพีคแล้ว ยิ่งพอได้ดูหนังก็ไม่สงสัยเลยว่าทำไมเรื่องรักน้อยนิดมหาศาลถึงได้เป็นตัวแทนภาพยนตร์ไทยไปชิงรางวัล ออสการ์ในปี 2546
“เคนจิ” หนุ่มชาวญี่ปุ่นที่อาศัยอยู่ในประเทศไทย เขาเป็นคนพูดน้อย เก็บตัว ไม่มีสังคม แต่ที่ไม่เหมือนใครคือเขาวางแผนที่จะฆ่าตัวตายซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็ไม่เคยสำเร็จสักครั้ง จนวันหนึ่งเป็นวันที่เขาตั้งใจจะทำอัตวินิบาตกรรมตนเองอีกครั้ง แต่เหตุการณ์วุ่นๆก็เกิดขึ้น เขาพบนิด เด็กสาววัยรุ่น และน้อย หญิงสาวขายบริการ พี่สาวสองพี่น้องที่ไม่ค่อยจะลงรอยกันมาทะเลาะกันอยู่ตรงหน้า จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันทำให้นิด น้องสาวของน้อย เสียชีวิตต่อหน้าต่อตา
หลังจากที่นิดเสียชีวิต น้อยก็เฝ้าแต่โทษตัวเองว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้น้องตาย จากนิสัยเดิมที่เป็นคนหยาบกระด้างทำให้เงียบลงอย่างเห็นได้ชัด วันๆ เอาแต่สูบบุหรี่ เฝ้ารอวันที่จะไปใช้ใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่นอย่างที่ใจปรารถนา ในคืนหนึ่งน้อยและเคนจิกลับมาพบกันอีกครั้ง ด้วยความโดดเดี่ยว ใช้ชีวิตอย่างไม่มีจุดหมาย เหมือนจิ้งจกเดียวดายหนังสือที่เคนจิว่าไว้ในเรื่อง ทำให้นิดชวนเคนจิไปพักบ้านที่พัทยาเพื่ออยู่เป็นเพื่อนกันและกันระหว่างที่เธอรอวันเดินทางไปอยู่ญี่ปุ่น เรื่องราวต่างๆระหว่างสองคน จึงเกิดขึ้นอย่างช้าๆ จนในที่สุดเกิดเป็นความรู้สึกที่ตอบทั้งคู่ได้ว่าความหมายของการมีชีวิตอยู่คืออะไร
หนังเรื่องนี้ไม่ใช่หนังรัก แต่เป็นหนังที่สะท้อนความรู้สึกของคนที่หลงทางอยู่ในโลกของตนเอง เหมือนเคนจิที่วันๆ เอาแต่จะฆ่าตัวตายด้วยสารพัดวิธีที่เขาจะคิดได้ แต่ก็ไม่ตายสักที แต่นิด น้องสาวของน้อย กลับต้องมาตายโดยที่เจ้าตัวไม่ได้เต็มใจ คนหนึ่งอยากตายไม่ได้ตาย อีกคนหนึ่งอยากอยู่แต่ไม่ได้อยู่ หนังเรื่องนี้จึงเป็นเหมือนไทม์แมชชีนที่เล่าย้อนไปถึงผู้คนในช่วง 10 ปีก่อนหน้านี้ ที่ไขว่ขว้าหาแต่สิ่งสมบูรณ์ในชีวิต ทั้งร่ำรวย ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานและชีวิตคู่ แต่ด้วยสภาพเศรษฐกิจในขณะนั้น (ช่วงหลังยุคฟองสบู่แตก) ทำให้ชายหญิงที่มีความฝันหลายต่อหลายคนต้องดับฝันลงและปากกัดตีนถีบเพื่อดิ้นรนให้ตัวเองมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีกว่าเดิม
เรื่องราวในหลังช่วงหลังจากเคนจิได้มาอยู่กับนิดแล้ว จะสังเกตุได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของเคนจิ ไม่ใช่ภายนอก แต่เป็นสภาพภายในจิตใจและความรู้สึกที่ยังสอนเขาว่า การมีชีวิตอยู่ก็ไม่ได้ไร้ค่า เหมือนจิ้งจกเดียวดายว่าไว้ ช่วงระหว่างที่อยู่บ้านนิด เคนจิ และน้อย ไม่ได้มีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวเลย แต่กลับเป็นความสัมพันธ์ที่เหมือนคนไม่รู้จักกันต้องมาเจอหน้ากันเพื่อสะท้อนความต้องการของตนเองมากกว่า ความรู้สึกของเคนจิที่มีน้อยเข้ามาในชีวิต ทำให้เขาไม่ต้องเปรียบเทียบตัวเองกับจิ้งจกเดียวดายอีกต่อไป ส่วนน้อย ตั้งแต่เสียน้องสาวไปก็ได้ชายหนุ่มเข้ามาเติมเต็ม ใช้ความรู้สึกของเขามาแทนความเศร้าโสกเสียใจที่น้องสาวต้องตายไป
นอกจากบทจะดีหาที่ติไม่ได้ โทนและภาพก็ตอกย้ำความเดียวดายบนโลกของทั้งสองคนได้เป็นอย่างดี เรื่องส่วนใหญ่เกิดที่พัทยาบ้านของน้อย เราไม่รู้ว่าจะจำกัดคำนิยามของโทนหนังเรื่องนี้อย่างไรดี แต่หากใครเคยดูหนังเร่องก่อนๆ ของเป็นเอกมาจะรู้เลยว่าเรื่องนี้เป็นหนังของเขาแน่นอน ความเป็นเอกลักษณ์แฝงอยู่ในทุกอณูของหนังเลยจริงๆ แถมได้ คริสโตเฟอร์ ดอยด์ มาถ่ายทอดเรื่องราวให้ ทำให้เรานึกถึงเวลาดูหนังของหว่องกาไวด้วยเหมือนกัน
ว่ากันเรื่องหนังแล้ว ก็ต้องฟังเพลงประกอบด้วยถึงจะครบรสเต็มอารมณ์สารเสพย์ที่ดี เพลงประกอบภาพยนตร์ที่ดังและติดหูช่วงนั้นมากที่สุดคงไม่พ้น อารมณ์ – เอ้ รงค์ สุภารัตน์ อย่างแน่นอน เพลงนี้ตอบโจทย์ความอ้างว้าง เดียวดายของทั้งเคนจิและน้อยได้อย่างสมบูรณ์แบบมาก เป็นเพลงช้า บวกด้วยเสียงของเอ้ พอฟังจบยิ่งอินกับหนังเข้าไปอีก เข้าใจแล้วว่าเพลงประกอบภาพยนตร์มีผลต่อความรู้สึกคนดูจริงๆ
สุดท้ายแล้วหนังเรื่องนี้อยากให้ใช้ใจดู มากกว่าใช้สมอง ทำไมเคนจิถึงคิดว่าการฆ่าตัวตายทำให้ชีวิตของเขามีความหมายมากที่สุด อะไรมาทำให้ตัวตนภายในของเขาเปลี่ยนไป ไม่ใช่จิ้งจกเดียวดายอีกต่อไป ..
ขอบคุณที่ติดตาม
Thanyalife
Thanyalife 